در حضور خارها هم میشود یک یاس بود،

                                                  در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود
میشود حتی برای دیدن پروانه ها،

                                                 شیشه های مات یک متروکه را الماس بود
دست در دست پرنده، بال در بال،

                                                 نسیم ساقه های هرز این بیشه را داس بود
کاش میشد حرفی از "کاش میشد" هم نبود،

                                                 هر چه بود احساس بود و عشق و یاس بود

گـاهـى …

دلـت”بـه راه” نیسـت !!

ولـى سـر بـه راهـى …

خـودت را میـزنـى بـه “آن راه” و میـروى …

و همـه ، چـه خـوش بـاورانـه فکـر میکننـد …

کـه تــــو … “روبـراهـى”….!

وقتی دلت گرفته باشه …

تمام آرامش یک ساحل را هم به تو بدهند …

باز هم دل تو بارانیست …

خیس تراز دریا خراب تر از امواج .

باور کن…

من هم خدایی دارم…

تو دلم را بشکن…

او هوایم را دارد…

روزی یک جایی…

دلت را می شکند…

مهربان باش …

مهربان باش که در آن پس این پنجره ی سبز قشنگ …

مهربان است کسی با من و تو …

چه قشنگ است نگاهی که به مهر …

بگشایی به همه…