کاش زندگی شعر بود

تا برای خودم یک دنیا شعر میسرودم

تا با آهنگش در خلوت بی کسی هایم هیچگاه تنها نمیماندم .

کاش زندگی قصه بود

تا برای وجود خسته ی خودم یک دریا قصه میگفتم

تا همسفر با ماهی های آزاد شوم .

تا برای همیشه در اقیانوس غمهایم غرق شوم

تاهیچکس وجودم را حس نکند،

تافقط برای آب قصه ی دلم را بگویم...

کاش.....

 چشم تا باز کنم فرصت دیدار گذشت همه طول سفر یک چمدان بستن بود. …. و تنها چیزی که از خدا بهم رسید، نم ساحل و چند قطره آبی بود که هر بار با هر موج روی تنم می ریخت….

گر ز دریا قطره ای هم کم شود مرغ طوفان سینه ام پر غم شود …

           بازم مثل همیشه نظر یادت نره

                              هر کی نظر نده اینجوری میشه